Wie mij een jaar geleden had verteld dat ik ooit een warm pleidooi zou houden
voor hogere belastingen, had ik voor volslagen gek versleten. Toch is dat
wat ik hier doe. De belastingen moeten fors omhoog. Liefst nog dit jaar.
Niet omdat de tarieven te laag zijn of omdat de overheid het geld beter kan
besteden dan de burger. Maar omdat het de enige mogelijkheid is die dit
kabinet nog heeft om de Nederlandse economie in de hand te houden. Alle
betere opties zijn stelselmatig om zeep geholpen. Drastische verhoging van
de lasten van de burgers is alles wat rest.
Hoofdschuldige is de hoogconjunctuur. Dit jaar zal de Nederlandse
economie naar verwachting met een kleine drie procent groeien. Volgend jaar
ligt het groeitempo nauwelijks lager. Dat is meer dan de Nederlandse
economie eigenlijk aankan. De eerste haarscheurtjes zijn al zichtbaar. Het
aantal vacatures gaat richting een nieuw record, supermarkten krijgen hun
winkels niet meer op tijd bevoorraad en bedrijven moeten al vaker nee
verkopen. De thermometer schiet steeds verder in het rood. Het gevaar is dat
de economie, net als in 2001, overkookt en we van hoogconjunctuur in een
keer in een recessie belanden.
Economen weten wel wat het kabinet te doen staat. De overheid moet de economie
afkoelen door zelf minder uit te geven. Het IMF, de OESO en de Europese
Commissie gaven Wouter Bos de afgelopen weken dan ook een eensluidend
advies: draai de geldkraan zo snel mogelijk dicht. Stook het vuurtje onder
de Nederlandse economie niet verder op. Houd de miljarden op zak totdat de
economische groei weer inzakt.
Maar het nieuwe kabinet wil helemaal niet bezuinigen. De economen
hebben misschien het theoretische gelijk aan hun kant, de politieke
haalbaarheid van hun advies is nul. Het regeerakkoord kon alleen gesloten
worden dankzij een grote hoeveelheid smeergeld. Zeven miljard euro gaan CDA,
PvdA en Christen Unie de komende jaren extra uitgeven. Dit is het eerste
kabinet zonder de centenwegers van de VVD sinds 1994, en dat zal Nederland
weten ook. De schatkist gaat wijd open en iedere belangengroep wordt
rijkelijk bediend. De magere jaren van Gerrit Zalm zijn voorbij. Onder
Wouter Bos is het iedere dag feest. Een zorgelijk adviesje van een handvol
ongezellige economen gaat daar echt geen verandering in brengen.
De pech is dat ook het monetaire beleid nauwelijks verkoeling kan brengen.
Sinds de invoering van de euro in 1999 gaat de Europese Centrale Bank over
de rentestand. Alleen als dat voor het hele eurogebied nodig is, zal de ECB
de rente fors verhogen. Voor de bovengemiddelde hoge economische groei van
Nederland is deze Europese rente dus per definitie te laag.
Er blijft dus maar een blusmiddel over. Pak koopkracht af van
consumenten en bedrijven en stal het geld zolang op de spaarrekening van het
Rijk. Verminder de aftrekposten van burgers en stel de verlaging van de
winstbelasting enkele jaren uit. Verander subsidies voor groene producten in
belasting op vervuilende producten. Verhoog heffingen, accijnzen en leges.
Stimuleer gemeentes rioolrecht en onroerende-zaakbelasting in een keer flink
te verhogen. Gebruik de opbrengst om de staatschuld af te lossen. En,
belangrijk, draai de lastenverhoging subiet terug zodra de economie
voldoende is afgekoeld.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl